Ebu Hanife ka thene

1.Nëse vërtetohet se një hadith është sahih, atëherë ai është medh'hebi im.

2.Nuk i lejohet askujt që ti pranojë pikpamjet tona, nëse nuk e di se ku i kemi marrë ato.



Në një transmetim, "është e ndaluar për dikë, që nuk e njeh argumentin tim, të sjellë gjykime duke u bazuar në fjalët e mia".



Në një transmetim tjetër shton, "Sepse ne jemi njerëz:e themi një gjë një ditë dhe e tërheqim atë ditën tjetër."

Gjithashtu ka thënë:"kur për një hadith vërtetohet se është sahih, atëherë ai është medhhebi im"



Kjo është prej devotshmërisë së Imamëve. sepse ata duke e thënë këtë , kanë bërë me dije se nuk kanë qenë të udhëzuar në tërësi në sunnet, kështuqë ndonjëherë ka ndodhur që joqëllimisht ta kundërshtonin ndonjë sunnet, sepse nuk kishin dijeni për të, prandaj na kanë urdhëruar që ti përmbahemi sunnetit dhe ta konsiderojmë atë si pjesë të medh'hbeit të tyre.

Gjithashtu ka thënë:"Kur them diç që kundërshton Librin e Allahut të Lartësuar ose atë që është transmetuar nga i Dërguari salallahu alejhi we selem, atëherë mos e përfillni fjalën time.