Islami politik apo politika islame?

Beni Kizolli

Fillimisht dëshiroj që të sqaroj një kuptim se Islami te ne është një. Është sistem jete që ofron zgjidhjet me logjike në të gjitha sferat jetësore. Vlerat e islamit janë të qarta, universale dhe gjithëpërfshirëse.


Gjithashtu, duhet të sqarohet përkufizimi i termit “Islami politik”, se si duhet të për
doret dhe si të kuptohet mënyrë të drejtë; kur është fjala për një familje me traditë fetare islame nuk mund të themi, islami familjar, kur është fjala për një shoqëri me traditë fetare islame nuk mund të themi, islami shoqëror.

Pra, përdorimi i drejtë i këtij termi do të ishte “Politika islame”, sepse islami nuk përkufizohet vetëm në politikë, rite, fe, traditë e as kulturë, por është një sistem vlerash, është sistem që ofron zgjidhje ideale. Ky sistem jetësohet vetëm kur ato vlera reflektohen në këto sfera të shoqërisë. Shtjellimin e këtij shkrimi nuk do ta vazhdoj nga këndvështrimi i “islamit politik”, por mbi “politikën islame”.

Politika dhe dinjiteti!

Përse njeriu neveritet aq shumë nga politika? Për atë se politika është e keqe? Sigurisht që jo, por nga njerëzit të cilët veprojnë me paragjykime neveritëse politike.

“… në kushtet e trashëguara, angazhimi i njerëzve labilë në politikat aktuale, nënkupton pezmatimin e tyre nga veset e politikës aktuale… Po të ishte vetëm pezmatimi nga veset, do ishte mirë, mirëpo personi i tillë do të shndërrohet në qendër të përhapjes së të keqes.”
Andaj, gjatë vlerësimit të aftësisë politike, nuk duhet të shikohet vetëm rreshtimi, por edhe karakteri ose nuk duhet të shikohet vetëm arritja e suksesit në politikë, por duhet të shikohet ajo se çfarë ka sakrifikuar, e çfarë jo.

Ai i cili nuk vepron në përputhje me politikën-ideologjinë që e premton, sigurisht nuk jeton me të dhe për të, nuk zbatohet në botën e brendshme të tij dhe çfarë pritet nga ai?!

Farabiu thotë: Shteti i ndershëm bëhet nga politika e ndershme; politika e ndershme, bëhet nga shoqëria e ndershme; ndërkaq shoqëria e ndershme krijohet nga veprat e personaliteteve të ndershëm.

Politika si vepër!
Edhe politika është një vepër. Çdo vepër ose është e drejtë, ose e devijuar, e keqe.

Vepra e drejtë ka tri kushte: 1) Nijeti – qëllimi i pastër; 2) Metoda e drejtë dhe 3) Synimi -objektivi i qartë (dhe ligjor). E kundërta e këtyre është vepra e devijuar.

Edhe ato vepra që nuk bëjnë pjesë në këto dy kategori dhe që nuk kanë rezultat (të ligjshëm), nuk sjellin sukses, janë vepra të kota; gjithashtu dhe këto janë vepra përçarëse.

Politika islame ka të bëjë më atë të parën, ajo pranon dhe motivon vetëm për veprat e mira.Përndryshe politika islame është art i bërjes së gjërave të mundura dhe të lejuara.

Në këtë drejtim edhe këto dy tipare, dituria dhe urtësia, kanë dimensionet e veta etike dhe estetike: Politika pa dituri (naive) shkakton injorancën; politika pa urtësi shkakton marrëzinë; politika joetike shkakton poshtërsi dhe politika joestetike shkakton neveri.

Koncepti i Politikës islame: Ata që i janë besnik vullnetit të popullit, duhet të përvetësojnë politikën e padirigjuar, por ajo duhet të mbështetet në këto parime: dëshmia-vërtetësia, drejtësia, mëshira, ndërgjegjja, profesionalizmi dhe konsultimi me një qëllim, t’u shërbejnë krijesave është për hir të Krijuesit (Nuk dallon: racën, përkatësinë etnike dhe as atë fetare). Atyre ju lejohet politikëbërja.

Por, si mund t’i dallojmë ata: duke shikuar rreshtin (safin) e atyre që i janë nënshtruar politikës së dirigjuar; duke shikuar rreshtin (safin) e atyre që janë pranë medieve të kontrolluara; duke shikuar rreshtin (safin) e atyre që njihen si financues politikë.

Çka mund të na sigurojë Politika islame?

Politika islame siguron një shoqëri që mbështetet në besim në Zot, në dashuri për atdhe, familje, shtet dhe liri.

Besimi në Zot– Garanton të drejtën e besimit dhe praktikimit të tij: “Ju keni fenë tuaj, e unë kam fenë time!” El-Kafirun, 6.
Dashuria për atdhe – Na mëson i Dërguari a.s., se : “ Dashuria për atdheun është nga besimi dhe kjo dashuri ka një çmim sikurse që është të biesh dëshmor” .

Familja – Sikurse që gruaja konsiderohet si shtyllë e familjes edhe familja konsiderohet shtyllë e shoqërisë. Për këtë familja duhet të jetë nën kujdesin e institucioneve që të sigurohet një shoqëri e emancipuar, e shëndoshë dhe e lumtur.

Shteti – Shteti i vërtetë mbështetet në dituri dhe në ndërgjegje, dhe si përfundim ka prioritet zhvillimin e vendit dhe mirëqenien e shoqërisë.
Liria – Një jomusliman kur shpreh besimin e tij, shumë herë mund t’i kundërshtojë parimet e Islamit, por kjo nuk duhet të pengohet përderisa ajo nuk ka për qëllim ofendimin por shprehjen e besimit të tij. Ky vendim është marrë nga gjyqtarët besimtar në një shtet islam. Pra: “Ekziston liria e të menduarit, liria e arsimimit, , liria e shprehjes dhe e kritikës, liria e besimit dhe fesë, liria e lëvizjes dhe veprimit, liria e pronës, etj. Por: “Jo dëmtimi i vetes dhe i të tjerëve”. Nisur nga ky parim, çdo lloj lirie e cila i shkakton dëm vetes së tij apo dikujt tjetër, është përjashtuese dhe duhet kufizuar. Liria ime përfundon aty, ku fillon liria e dikujt tjetër.

Si përfundim, Politika islame do të sigurojë këto standarde: në vend të hakmarrjes – paqe; në vend të konfliktit – mirëkuptim; në vend të standardeve të dyfishta – drejtësi; në vend të shfrytëzimit – bashkëpunim; në vend të diskriminimit – barazi; në vend të shtypjes – demokraci.
Kemi shumë burime për të kuptuar atë të vërtetën, por na duhet guxim dhe sinqeritet që të pranojmë të vërtetën. Pa dyshim se e vërteta do të ngadhënjejë mbi të pavërtetën!

Beni Kizolli ,kandidat i PK per prizrenShkruan:Beni Kizolli
Fillimisht dëshiroj që të sqaroj një kuptim se Islami te ne është një. Është sistem jete që ofron zgjidhjet me logjike në të gjitha sferat jetësore. Vlerat e islamit janë të qarta, universale dhe gjithëpërfshirëse. Gjithashtu, duhet të sqarohet përkufizimi i termit “Islami politik”, se si duhet të përdoret dhe si të kuptohet mënyrë të drejtë; kur është fjala për një familje me traditë fetare islame nuk mund të themi, islami familjar, kur është fjala për një shoqëri me traditë fetare islame nuk mund të themi, islami shoqëror.
Pra, përdorimi i drejtë i këtij termi do të ishte “Politika islame”, sepse islami nuk përkufizohet vetëm në politikë, rite, fe, traditë e as kulturë, por është një sistem vlerash, është sistem që ofron zgjidhje ideale. Ky sistem jetësohet vetëm kur ato vlera reflektohen në këto sfera të shoqërisë. Shtjellimin e këtij shkrimi nuk do ta vazhdoj nga këndvështrimi i “islamit politik”, por mbi “politikën islame”.
Politika dhe dinjiteti!
Përse njeriu neveritet aq shumë nga politika? Për atë se politika është e keqe? Sigurisht që jo, por nga njerëzit të cilët veprojnë me paragjykime neveritëse politike.
“… në kushtet e trashëguara, angazhimi i njerëzve labilë në politikat aktuale, nënkupton pezmatimin e tyre nga veset e politikës aktuale… Po të ishte vetëm pezmatimi nga veset, do ishte mirë, mirëpo personi i tillë do të shndërrohet në qendër të përhapjes së të keqes.”
Andaj, gjatë vlerësimit të aftësisë politike, nuk duhet të shikohet vetëm rreshtimi, por edhe karakteri ose nuk duhet të shikohet vetëm arritja e suksesit në politikë, por duhet të shikohet ajo se çfarë ka sakrifikuar, e çfarë jo.
Ai i cili nuk vepron në përputhje me politikën-ideologjinë që e premton, sigurisht nuk jeton me të dhe për të, nuk zbatohet në botën e brendshme të tij dhe çfarë pritet nga ai?!
Farabiu thotë: Shteti i ndershëm bëhet nga politika e ndershme; politika e ndershme, bëhet nga shoqëria e ndershme; ndërkaq shoqëria e ndershme krijohet nga veprat e personaliteteve të ndershëm.
Politika si vepër!
Edhe politika është një vepër. Çdo vepër ose është e drejtë, ose e devijuar, e keqe.
Vepra e drejtë ka tri kushte: 1) Nijeti – qëllimi i pastër; 2) Metoda e drejtë dhe 3) Synimi -objektivi i qartë (dhe ligjor). E kundërta e këtyre është vepra e devijuar.
Edhe ato vepra që nuk bëjnë pjesë në këto dy kategori dhe që nuk kanë rezultat (të ligjshëm), nuk sjellin sukses, janë vepra të kota; gjithashtu dhe këto janë vepra përçarëse.
Politika islame ka të bëjë më atë të parën, ajo pranon dhe motivon vetëm për veprat e mira.Përndryshe politika islame është art i bërjes së gjërave të mundura dhe të lejuara.
Në këtë drejtim edhe këto dy tipare, dituria dhe urtësia, kanë dimensionet e veta etike dhe estetike: Politika pa dituri (naive) shkakton injorancën; politika pa urtësi shkakton marrëzinë; politika joetike shkakton poshtërsi dhe politika joestetike shkakton neveri.
Koncepti i Politikës islame: Ata që i janë besnik vullnetit të popullit, duhet të përvetësojnë politikën e padirigjuar, por ajo duhet të mbështetet në këto parime: dëshmia-vërtetësia, drejtësia, mëshira, ndërgjegjja, profesionalizmi dhe konsultimi me një qëllim, t’u shërbejnë krijesave është për hir të Krijuesit (Nuk dallon: racën, përkatësinë etnike dhe as atë fetare). Atyre ju lejohet politikëbërja.
Por, si mund t’i dallojmë ata: duke shikuar rreshtin (safin) e atyre që i janë nënshtruar politikës së dirigjuar; duke shikuar rreshtin (safin) e atyre që janë pranë medieve të kontrolluara; duke shikuar rreshtin (safin) e atyre që njihen si financues politikë.
Çka mund të na sigurojë Politika islame?
Politika islame siguron një shoqëri që mbështetet në besim në Zot, në dashuri për atdhe, familje, shtet dhe liri.
Besimi në Zot– Garanton të drejtën e besimit dhe praktikimit të tij: “Ju keni fenë tuaj, e unë kam fenë time!” El-Kafirun, 6.
Dashuria për atdhe – Na mëson i Dërguari a.s., se : “ Dashuria për atdheun është nga besimi dhe kjo dashuri ka një çmim sikurse që është të biesh dëshmor” .
Familja – Sikurse që gruaja konsiderohet si shtyllë e familjes edhe familja konsiderohet shtyllë e shoqërisë. Për këtë familja duhet të jetë nën kujdesin e institucioneve që të sigurohet një shoqëri e emancipuar, e shëndoshë dhe e lumtur.
Shteti – Shteti i vërtetë mbështetet në dituri dhe në ndërgjegje, dhe si përfundim ka prioritet zhvillimin e vendit dhe mirëqenien e shoqërisë.
Liria – Një jomusliman kur shpreh besimin e tij, shumë herë mund t’i kundërshtojë parimet e Islamit, por kjo nuk duhet të pengohet përderisa ajo nuk ka për qëllim ofendimin por shprehjen e besimit të tij. Ky vendim është marrë nga gjyqtarët besimtar në një shtet islam. Pra: “Ekziston liria e të menduarit, liria e arsimimit, , liria e shprehjes dhe e kritikës, liria e besimit dhe fesë, liria e lëvizjes dhe veprimit, liria e pronës, etj. Por: “Jo dëmtimi i vetes dhe i të tjerëve”. Nisur nga ky parim, çdo lloj lirie e cila i shkakton dëm vetes së tij apo dikujt tjetër, është përjashtuese dhe duhet kufizuar. Liria ime përfundon aty, ku fillon liria e dikujt tjetër.
Si përfundim, Politika islame do të sigurojë këto standarde: në vend të hakmarrjes – paqe; në vend të konfliktit – mirëkuptim; në vend të standardeve të dyfishta – drejtësi; në vend të shfrytëzimit – bashkëpunim; në vend të diskriminimit – barazi; në vend të shtypjes – demokraci.
Kemi shumë burime për të kuptuar atë të vërtetën, por na duhet guxim dhe sinqeritet që të pranojmë të vërtetën. Pa dyshim se e vërteta do të ngadhënjejë mbi të pavërtetën!
Zeriislam/com