Floktarja e bijës së Faraonit

Nga Ibnu Abbasi radijall-llahu anhu, përcillet se i Dërguari i Allahut, alejhi selam, ka thënë:
“Natën kur u ngrita në qiell, ndjeva një aromë të këndshme!
Pyeta Xhibrilin: “Ç’është kjo aromë e këndshme, o Xhibril?!”

“Është aroma e shërbëtores së bijës së Faraonit dhe e bijve të saj.” – ma ktheu ai.

Thashë: – “Si është puna e saj?!”

Tha: – “Ndërkohë që ajo po ia krihte flokët bijës së Faraonit, i ra krehri nga dora dhe tha: “Bismil-lah (Me emrin e Allahut).”

E bija e Faraonit e pyeti atë: – “Me emrin e babait tim?!”

Ajo iu përgjigj: – “Jo, por të Zotit tim, Zotit tënd dhe Zotit të babait tënd, Allahut.”

Tha: – “A ke Zot tjetër përveç babait tim?!”

Ajo ia ktheu: – “Po!”

– “A t’ia tregojë atij këtë gjë?”

– “Tregoja!”

Kur ajo i tregoi Faraonit për këtë, ai e thirri menjëherë shërbëtoren dhe i tha: – “A mos vallë ti ke ndonjë Zot tjetër veç meje?”

Ajo iu përgjigj: – “Po! Kam Zotin tim dhe Zotin tënd, e Ai është Allahu.”

Atëherë, ai dha urdhër që të sillnin një enë të madhe prej bakri dhe të skuqej. Pastaj urdhëroi që të hidhen bijtë e saj, një nga një brenda në të.

“Kam një kërkesë ndaj teje!” – i tha shërbëtorja.

“Çfarë është ajo kërkesë?” – e pyeti Faraoni.

– “Dëshiroj që t’i bashkoni eshtrat e mia me ato të birit tim të mbështjella në një rrobë të vetme dhe të na varrosni së bashku.”

“Do ta plotësojmë kërkesën tënde.” – i tha Ai.

Kështu që, pasi i hodhën të gjithë fëmijët e shërbëtores në enën me bakër, i erdhi radha edhe fëmijës së saj më të vogël, foshnjës së gjirit.

E ndodhur përballë kësaj situate, për shkak të foshnjës së saj, ajo filloi të lëkundej, por për çudi, foshnja foli duke iu drejtuar nënës me fjalët: “O nëna ime! Me të vërtetë dënimi i dunjasë është më i lehtë se ai i ahiretit, prandaj hidhu!”
Hadithin e transmetojnë Ahmedi (3/309), Taberaniu në El-kebir (12279), (12280), dhe Ibnu Hibbani (2892), (2893).